فکرکردن یعنی تولیدکلمات وجملات برای طرح وحل مسئله است.

مسأله تفکر در جامعه ایرانی رضایت بخش نیست ودر میان مردم ما درونی نشده است واغلب مردم ترجیح می دهندبجای تولیدفکر،آنراازاینترنت یاتلویزیون کسب نمایند.

به این معنی که آحاد جامعه ما نیاموخته‌اند که تفکر کنند، در مباحث علمی شرکت نمایند،استدلال تولیدکنند،سندارائه دهندیا این‌که حتی با هم بحث ومناظره کنند.

در حقیقت در جوامعی که زندگی انسان‌ها در آن مبتنی‌بر روزمرگی وعادت زدگی است و انسان‌ها درگیر امورغیرضروری مثل تولیدجوک ولطیفه هستند، میزان تفکر به حداقل می‌رسد. البته تفکر و تعقل در دنیای مدرن امروزی منوط به این است که انسان‌هامدیریت زمان داشته باشندوبتوانند با فراغ خاطر روی هر مسأله و موضوعی فکر کنند.این دو لازم و ملزوم هم محسوب می‌شوند.  کسی که دچار روزمرگی می‌شود وقتش را هدرمی‌دهد ونمی‌تواند تفکر داشته باشد.